Ik had altijd al een hekel aan het geschutter met schakelen. Nooit
gaat het echt soepel vanwege het gebruik van twee of meer
voorbladen. Daarnaast moet je regelmatig naar beneden kijken om te
achterhalen wat je voor de volgende versnelling moet doen.
Al snel bleek dat de
Rohloff
versnellingsnaaf een verplicht onderdeel
van mijn fiets zou worden. Argumenten zijn er genoeg: 14
versnellingen, steeds 10% oplopend, dekken dezelfde verhoudingen af
van een fiets met 3 bladen voor en 7 achter. De prijs is een flink
nadeel (zo'n factor 8) en het gewicht (factor 3) ook. De echte
voordelen blijken echter pas tijdens het rijden, daarover later meer.
Deze naaf wordt veel in het Mountain Biking circuit gebruikt. Vooral
bij het specialisme afdaling: dat komt natuurlijk doordat de naaf voor
veel klimmers te zwaar is.
Een schone derailleur presteert mbt. wrijving beter dan een Rohloff
naaf. Na een enkele dag is de derailleur vuil genoeg om niet meer
beter te zijn.
Het gewicht is overigens goed te merken. Niet zozeer omdat het fietsen
zwaarder is, maar vooral omdat het zwaartepunt ver naar achteren
toe ligt. Goede grip met het aangedreven wiel dus; minder met het
sturende wiel.