Verschillende manieren zijn er bedacht om de nadelige effecten van
het dode punt te keren. De pedalen worden door je
benen naar beneden gedrukt, het koppelverloop is niet steeds
gelijk. Een elliptisch voorblad zorgt er voor dat het verloop
gelijkmatiger is.
Duidelijk is te zien dat er 5 mogelijkheden zijn om je Q-Ring te
monteren. Op de foto is het middelste gat gebruikt.
Als je heel weinig kracht uitoefent op je pedalen, kun je het dode
punt opzoeken. Je merkt dat dan doordat het rondgaan even stokt. Met
de Q-Ring kun je voelen dat het stokken korter duurt. Op de stand
zoals op de foto is het er nog wel. Ik moet nog experimenteren met een
iets andere stand om te ontdekken hoe ik het stokken zo kort mogelijk
kan maken.
In publicaties over de Q-Ring lees je dat er optimale standen zijn
voor klimmen, andere voor sprinten en weer andere voor continue
belasting.
Ik zou zelf voor de laatste kiezen, maar dan nog blijkt het optimum
persoonlijk te zijn.
Het voorblad heeft een verzet van tussen de 48 en 44 tanden. 10%
verschil levert je volgens de mensen van Q-Ring minder verzuring
op. Door de belasting die gelijkmatiger is kan ik me dat
voorstellen. Of dat per se goed is, is natuurlijk een
tweede. Misschien is onregelmatige belasting, binnen grenzen, juist
wel goed!
Echt goed te meten is het allemaal niet, ik heb niet de beschikking
over twee identieke fietsen met alleen het voorblad als verschil. Na
pinksteren 2008 weet ik in ieder geval meer.
Zeker weet ik dat het gewicht van dit tandwiel (103 gram) een voordeel
is boven dan van het originele voorblad van 200 gram.